Thursday, October 23, 2008

Εμψύχωση ακατέργαστης θέλησης

Αόριστα σε έσπρωξε το ερυθρό της θέλησης
Έμπνεα να δοθείς στην κατάδοση της χρηστής υπάρξεως
Κι αόριστα να θέσεις στόχο στον ουρανό της πάχνης σου

Περπάτησες στο πλάι μιας απέραντης νεφέλης και χρηματίζοντας τις δοτές επάλξεις σφυροκοπούσες τις ανελέητες κραυγές της

Εώς το βράδυ

Της έχιδνας το σκότος σε διώχνει, ξανά και ξανά,
Μακριά απ'τον πόλο της δίψας σου

Εώς το πρωί

Που θα λουστείς στο φως των αμετανόητων αστεριών σου
Kαι θα επιζητήσεις το δέρας της ασυδοσίας στην πρόγευση της ηδυπάθειας.

Monday, October 13, 2008

Ανάδυση ελπίδας μας αυριανής.


[Για ένα μικρό θαύμα]
Φάνηκε στο θεόρατο γίγνεσθαι ένα βλέμμα ρόδινο
Χρύσωνε το περιβαλλον χαμόγελο κι έσπαγε η αφροσύνη της σιωπής

Ζωή αναπεπταμένη
Ξετύλιξε το πέπλο της εφήμερης δημιουργίας
Κρατήσου στον αφρό! Άδραξε τα κύματα! Ενατένισε το μυστικό!

Ανεπίστρεπτη μοναδικότητα
Ζωγράφισε στον άνεμο!

Tuesday, October 7, 2008

Επιθανάτια εξανθρώπιση

Άστατα προχωρούσαν τα αδόκιμα σύννεφα της καρδιάς του
Μέσα από πόλους ενύπνιας θέλησης αδημονούσε να περάσει με ασελγείς κινήσεις
Σαν από πάντα τον καλούσε το θεόρατο έδαφος της Πλησμονής
Εγκλώβισε τα κοράκια του κι αφάνισε τους μύθους από πράσινο μήλο
Σαν από πάντα νέος, σαν από πάντα να του ανήκει το αείποτε
Εμπνεύστηκε κλεισμένος μέσα σε ένα άδειο μπουκάλι από αμέθυστο την ένωση υπέρ του θαύματος
Ατένισε από πάνω του την επέλαση των αστείρευτων συνειδήσεων
Έσπασε το μπουκάλι με μία σκέψη-ενόρμηση
Και τα κομμάτια που τον θέρισαν εξανθρώπισαν το εβένινο κορμί του.